این قیمت آخرین گزینه های ما را بدترین انتخاب می کند

آخرین قسمت از ما در قسمت ۲ همیشه یک بازی دشوار برای سازگاری با تلویزیون بود ، آنچه با ساختار پیچیده و تجربه گیم پلی بسیار تعاملی است. بازی نمادین از دو شخصیت ، الی و ابی پیروی می کند – یکی برای ما بسیار آشنا و دیگری غریبه است و داستانهای همزمان خود را یکی پس از دیگری می گوید ، با تعداد زیادی فلاش بک در هر دو نیمه.

تلاش HBO برای آوردن این ویژگی بازی های برجسته به تلویزیون تا حد زیادی موفقیت آمیز بود که به تطبیق بازی اول ساده تر رسید ، اما فصل دو پذیرایی مختلط تری داشته است. مورد در نکته: قسمت ششم فصل دو ، قسمت پیش فرض این فصل ، الهام بخش کمی از گفتمان است.

اوه اوه ، این طعمه امی است

قسمت ششم ، قیمت ، نوعی قسمت است که به نمایش های جوایز دادگاه ساخته شده است. مانند قسمت سوم منتقدان فصل اول ، مدت طولانی و طولانی ، قیمت از داستان اصلی خارج می شود و یک داستان جداگانه را بیان می کند ، این یکی کاملاً از طریق فلاش بک که نزدیکتر و نزدیکتر به حال حاضر می شوند. ما جوئل و تامی را در جوانی می بینیم ، و فاش می شود که پدر پلیس آنها به عنوان یک کودک مورد آزار و اذیت قرار می گیرد ، بنابراین در مورد نحوه سوءاستفاده از پسران خود مقصر است ، اگرچه او با گفتن اینکه هرگز به آنها آسیب نمی رساند به همان اندازه که پدرش به او آسیب می رساند ، اقدامات خود را توجیه می کند. او سپس به جوئل می گوید ، “وقتی نوبت شماست ، امیدوارم که کمی بهتر از من عمل کنید.”

این قسمت سپس سالها از تولد الی می گذرد. ما می بینیم که جوئل یک سال گیتار را به او هدیه می دهد ، و آن موزه معروف علوم و صحنه تاریخ. ما می بینیم که آنها بعد از اینکه الی گرفتار شد و با کت در حالی که با کت خال کوبی شد ، در حال فریب دادن بودند ، می جنگند. ما می بینیم که او به او کمک می کند تا به گاراژ برود ، یک سکانس کامل پیرامون مرگ یوجین که بازیگر شخصیت باورنکردنی جو پانتولیانو را مورد استفاده قرار داد و بیشتر خصومت گیل را نسبت به جوئل ، سپس صحنه ای مهم که در آن الی در مورد دروغ گفتن در مورد آنچه که در سالت لیک سیتی اتفاق افتاده است ، مقابله می کند.

مطمئناً این یک قسمت متحرک است. بلا رمزی و پدرو پاسکال مانند زندگی خود به آن بستگی دارند و به اعتبار آنها ، آنها با مطالبی که دارند کار بزرگی انجام می دهند. رمزی به ظاهر با زحمت به کفش های الی جوان تر ، جوان تر ، نسخه ای از او که هنوز احساس خستگی می کند و با پدر جانشین خود رابطه نزدیکی دارد ، می لغزد. پاسکال یک جوئل فوق العاده تأثیرگذار را بازی می کند ، که دقیقاً آنچه را که باید با یک نگاه تک و پر از اشک آور منتقل می کند.

اما خدایا ، من از آنچه این قسمت انجام می دهد متنفرم. همه این فلاش بک ها که در یک قسمت قرار می گیرند ، تأثیر آنها را رقیق می کند. من همیشه این فلاش بک ها را به عنوان پردازش غم و اندوه الی تعبیر کرده ام-ساختار غیرخطی نشان دهنده غم و اندوه است و همه را در خاطرات الی به یک فریاد می اندازد که یک قسمت از قسمت کلی داستان را دور می کند.

آخرین مورد ما فراموش می کند که در مورد آن چیست

من نه به اندازه کافی احمق هستم و نه به اندازه کافی جسورانه که اصرار داشته باشم که ساختار داستان پردازی بازی بی عیب و نقص است و هیچ ساختار دیگری نمی تواند کار کند. با این حال ، کاری که HBO با این قسمت انجام داده است کار نمی کندبشر بله ، این کار خود را برای نشان دادن چگونگی تغییر روابط الی و جوئل در طول سالها انجام می دهد ، اما هدف آن این است که اقدامات جوئل را به عنوان دلسوزانه قاب کند: او بخشی از چرخه آسیب های نسلی بود و اقدامات وی ، در حالی که خشن ، در نهایت اقدامات پدر است که سعی می کند بهتر از پدرش باشد. او محبت الی ، به همین دلیل او یک فرصت جهان را در یک درمان نابود کرد و بی گناهان را قتل عام کرد زیرا آنها در راه او قرار گرفتند.

این برای من بیش از حد بدبین خواهد بود که این را به عنوان نمایش همدردی با همدلی در سرمان انجام دهم – من معتقدم که حتی با این قسمت ، جایی وجود دارد که از اقدامات او وحشت زده شود در حالی که می فهمد چرا آنچه را که انجام می دهد انجام می دهد. اما بخش اعظم نمایش در حال حاضر کارهای زیادی را انجام می دهد تا جوئل دلسوزتر شود. او حملات وحشت دارد. او به درمان می رود. او توسط پدرو پاسکال ، بازیگر محبوب جهانی و فوق العاده با استعداد بازی می کند ، که این شخصیت پیچیده را با پاتوس های لازم به تصویر می کشد.

و این نمایش همین کار را برای الی انجام می دهد ، و از شدت و عمق شخصیت او به نفع ساختن خوشبو تر ، شادتر و جوکی تر ، از شدت و عمق شخصیت او استفاده می کند. با ایجاد همدردی بیشتر با این شخصیت ها ، این بار مقصر مقصر بودن برای اقدامات وحشتناک و خشونت آمیز آنها را روشن می کند.

من فکر می کنم چیزهای زیادی در مورد گیل ، شخصیت درمانگر کاترین اوهارا ، و به تامی گفت: “فقط پرورش شما تا کنون می شود ، بقیه طبیعت است.” این شخصیت ها توسط گذشته های خود رانده می شوند ، بلکه خشونت هایی که از یکدیگر به ارث می برند. بنابراین بسیاری از شخصیت های نمایش ، حتی دینا (که در بازی بیشتر به عنوان صدای عقل عمل می کند) برای انتقام و حفظ خود بر روی یک درایو حیوانات عمل می کند. اما به نظر می رسد نویسندگان فراموش کرده اند که اراده و آژانس آزاد نیز چیزهایی هستند که ما با آنها مقابله می کنیم. و آیا این تمام نکته داستان نیست؟

نمایش از همه بیت های مهم سرعت می گیرد

یک میزبان کاملاً دیگر از مواردی وجود دارد که در این قسمت از آن متنفرم. برای یک ، پرتاب در آن جوئل بود وحشیبشر در این بازی ، سردرگمی او در مورد الی بیشتر از بدخواهی است – در اینجا ، او از نظر ظاهری خود را انکار می کند و به او می گوید که نمی داند در مورد چه چیزی صحبت می کند.

من می فهمم چرا اضافه شد این وزن به آشتی آنها و دفاع از او در برابر ست در حزب می افزاید. اما این نمایش هموفیوبیا را از طریق مادر دینا نیز اضافه می کند و کل هموفیوب ها را به سه نفر می رساند ، در حالی که همزمان تلاش خود را برای ارجاع به غرور عجیب و غریب انجام می دهد. در زمینه نمایش گسترده تر ، این امر باعث نمی شود که نمایش با شخصیت های آن ظریف تر یا جالب تر باشد ، فقط دلیل دیگری برای الی و جوئل ریفت اضافه می کند ، گویی سوء ظن های او که او یک کار وحشتناک انجام داده است کافی نیست.

و این مسئله دیگر است – دستکاری جدول زمانی. در این قسمت ، الی با اطمینان نمی داند که جوئل چه کاری انجام داده است تا اینکه او آن را در شب رقص ، روز قبل از مرگ ، به او تأیید کند. او به او می گوید که نمی داند آیا می تواند او را ببخشد ، اما او سعی خواهد کرد.

اما در این بازی ، الی با کاوش در بیمارستان سالت لیک سیتی این اطلاعات را برای خودش پیدا می کند. جوئل او را پیدا می کند و حقیقت را به او می گوید ، و او موافقت می کند که با او به جکسون برگردد اما دیگر نمی خواهد با او هیچ ارتباطی داشته باشد. دو سال می گذرد ، که در آن او با آنچه اتفاق افتاده است ، کنار می آید ، کمی رشد می کند و برای صحبت دوباره با او بازتر می شود. آشتی آنها در شب رقص ، پس از دفاع از او ، محصول آن زمان است. وقتی او می گوید دوست دارد او را ببخشد ، می دانیم که وقت و تلاش او برای رسیدن به آن مکان گرفته شده است.

وقتی الی این را در نمایش می گوید ، بلافاصله پس از تأیید سوء ظن های خود ، جایی برای همه اینها وجود ندارد. هیچ کس رشد نکرده است و هیچ کس تغییر نکرده است. این نمایش تصمیم می گیرد تا در این سالهای طولانی و تلخ به نفع یک وضوح مرتب و مرتب که درآمد کسب نمی کند ، عجله کند. الی تصمیم می گیرد که پس از یک مکالمه پنج دقیقه ای ، مایل است از آن عبور کند. باحال

آخرین فصل اول ما تلویزیون عالی بود. می ترسم در مورد فصل دوم آن هم همین حرف را بزنم. اصرار نویسندگان برای توضیح همه مناطق خاکستری مواد منبع ، بنابراین برای بینندگانی که احتمالاً در هنگام تماشای در تلفن های خود پیمایش می کنند به راحتی قابل درک است ، و تماشای همه مضامین بازی که با استفاده از ظرافت به نفع مصرف آسان از بین می روند ، آزار دهنده است. بله ، من گریه کردم ، و شما احتمالاً هم این کار را کردید. اما یک اشک آور نمایش خوبی نمی کند و در این حالت احساس می کنم که به آن تقلب کردم.