واکسن سرطان، جلوی چندین تومور رو تو موش‌ها برای ۲۵۰ روز گرفت
یه واکسن جدید می‌تونه به طور مؤثری جلوی انواع مختلف سرطان رو بگیره و تو آزمایش روی موش‌ها، برای بعضی از انواع تومورها تا ۸۸ درصد کارایی داشته. مثل واکسنی که برای پیشگیری یا کم کردن بیماری ناشی از عفونت‌های ویروسی طراحی شده، این واکسن سرطان هم با آموزش دادن به سیستم ایمنی کار می‌کونه
یه واکسن جدید می‌تونه به طور مؤثری جلوی انواع مختلف سرطان رو بگیره و تو آزمایش روی موش‌ها، برای بعضی از انواع تومورها تا ۸۸ درصد کارایی داشته.
مثل واکسنی که برای پیشگیری یا کم کردن بیماری ناشی از عفونت‌های ویروسی طراحی شده، این واکسن سرطان هم با آموزش دادن به سیستم ایمنی کار می‌کونه تا به تومورها هر وقت که دوباره ظاهر شدن، حمله کنه.
نانوذرات توی این واکسن، یه جزء قابل تشخیص از سلول‌های سرطانی رو به عنوان یه آنتی‌ژن ارائه میدن؛ یه برچسبی که به سلول‌های ایمنی ما در مورد یه تهدید هشدار میده. یه ماده دوم، که بهش میگن اَدجوانت «سوپر»، سیستم ایمنی رو بیشتر تحریک می‌کونه تا به حالت تهاجمی بره.
تو اولین آزمایش‌ها، دانشمندای دانشگاه ماساچوست امهرست، گروهی از موش‌ها رو با نانوذرات حاوی پپتیدهای ملانوما (نوعی سرطان پوست) واکسینه کردن و چند هفته بعد، این حیوونای آزمایشی رو در معرض سلول‌های ملانوما قرار دادن.
از موش‌هایی که واکسن نانوذره رو گرفته بودن، ۸۰ درصدشون زنده موندن و تو طول ۲۵۰ روز مطالعه، بدون تومور باقی موندن. در مقابل، همه‌ی موش‌هایی که واکسینه نشده بودن یا فرمولاسیون‌های دیگه‌ای گرفته بودن، تو هفت هفته از بین رفتن.
تو آزمایش دوم، این تیم از یه آنتی‌ژن عمومی‌تر استفاده کرد؛ ماده‌ای به اسم لیزات تومور که از سلول‌های سرطانی خورد شده ساخته شده. این فرضیه مطرح بود که این لیزات ممکنه سیستم ایمنی رو در مورد طیف وسیعی از انواع سرطان‌ها آگاه کنه، که این برای موارد پیشگیرانه می‌تونه مفید باشه.
به موش‌ها این نسخه از واکسن داده شد و بعد در معرض ملانوما، سرطان لوزالمعده یا سرطان سینه سه‌گانه منفی قرار گرفتن. و باز هم، اکثریت بدون تومور باقی موندن: ۸۸ درصد از اونایی که در معرض سرطان لوزالمعده بودن، ۷۵ درصد برای سرطان سینه و ۶۹ درصد برای ملانوما.
محقق‌ها ناموفقانه تلاش کردن که پخش شدن سرطان رو تو موش‌های زنده مونده شبیه‌سازی کنن و فهمیدن که ۱۰۰ درصدشون بدون تومور باقی موندن.
پرابهانی آتوکوراله، مهندس پزشکی از دانشگاه ماساچوست امهرست، میگه: «با مهندسی کردن این نانوذرات برای فعال کردن سیستم ایمنی از طریق فعال‌سازی چندمسیره که با آنتی‌ژن‌های خاص سرطان ترکیب می‌شه، می‌تونیم با نرخ بقای قابل توجهی جلوی رشد تومور رو بگیریم.»
این تیم میگه که کلید اصلی، همون اَدجوانت سوپره، که شامل نانوذرات لیپیدی‌ای می‌شه که دو تا اَدجوانت ایمنی رو تو خودشون کپسوله می‌کنن و با هم تحویلشون میدن تا پاسخ ایمنی رو تقویت کنن.
البته، تو این مرحله، این کار فقط روی موش‌ها انجام شده، پس هیچ تضمینی نیست که نتایج به آدما هم منتقل بشه.
ولی این تکنیک به طور بالقوه می‌تونه برای طیف وسیعی از انواع مختلف سرطان قابل تطبیق باشه و هم به درمان بیماران بعد از تشخیص و هم به جلوگیری از ریشه دواندن سرطان تو بیماران پرخطر کمک کنه.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰